افسردگی در نابینایان

در ادامه مقاله ای جالب از اعظم دهستانی اردکانی ذکر می شود:

افسردگی در نابینایان

در سال 1374 مطالعهای مقدماتی و آزمایشی Pilot Study در زمینه افسردگی در نابینایان صورت گرفت. نتایج مقدماتی حاکی از اینکه نابینایان دارای افسردگی خفیفی هستند.

نتایج همچنان نشان داد که دختران نابینا نسبت به پسران نابینا افسرده‌ترهستند. در این تحقیق محدودیت‌هایی از جمله تهیه پرسشنامه به خط بریل و اجرای آن وجود داشت. اما مهمترین محدودیت حجم نمونه می‌باشد که در تحقیق جامعی که در حال اجرا بود کل جامعه آماری نابینایان تحت پوشش بهزیستی و مراکز توانبخشی استان اصفهان مورد سنجش قرار گرفت.

افسردگی در پسران و دختران نابینا

دختران نابینا نسبت به پسران نابینا افسرده‌تر هستند.

مقدمه

همه علوم سعی دارند به گونه‌ای در حل مشکلات و مسائل زیستی بشری نقشی بر عهده بگیرند و بشر را در دست یافتن به آمال و هدفهایش یاری دهند. تحقق این امر بدون تحقیق و پژوهش پیرامون مشکلات زندگی انسانی غیر‌ممکن به نظر می‌رسد و می‌توان گفت جامعه‌ای به ترقی و درجات بالای علمی دست خواهد یافت که از تمام نیروهای انسانی خود برای پیشبرد اهدافش استفاده نماید.

اصولاٌ اگر این نظریه علمی را بپذیریم که ضعف و ناتوانی هر انسانی در پاره‌ای از فعالیتها سد پیشرفت و توانمندی او در سایر جنبه‌های ذهنی و عملی نیست ناگزیر باید  این نکته را نیز بپذیریم که توجه و رسیدگی به مشکلات انسانهای معلول گامی در جهت رسیدن به جامعه‌ای مترقی و سالم است.

از جمله افراد معلول نابینایان هستند که بخشی از هر جامعه را تشکیل می‌دهند. این گروه به علت نقص عضو از کارآیی لازم مؤثر در مدیریت جامعه محروم مانده‌اند، در صورتی که با آموزش صحیح و مناسب و با تقویت دیگر حواس خود می‌توانند به نحوی از انحنا در عرصه فعالیتهای اجتماعی نقشی بر عهده بگیرند. بنابراین توجه به مشکلات این افراد برای توسعه و تقویت نیروهای فعال جامعه و نهایتاٌ پیشرفت کشور باید بیش از بیش جدی گرفته شود. البته نابینایان به علت نقص عضو با مشکلاتی مواجه هستند و مشکلات روانی افراد را می‌توان سرچشمه سایر مشکلات آنان دانست. به این ترتیب رسیدگی به مسائل و اقدام برای رفع گرفتاری‌های این قشر زوایای گوناگون از جمله تأمین رفاه بیشتر آنان می‌تواند در رسانیدن این افراد به سطحی قابل قبول از توانایی که منجر به استفاده از استعدادها و توانمندی‌هایشان شود، ضروری است.

ادامه دارد........

رهنمودهایی برای خانواده ها

رهنمودهایی برای خانواده ها :  

بهترین راه برای پیشگیری از رفتار نا درست ، حمایت از رفتارهای درست است . از هر فرصتی استفاده کنید تا درباره ی قواعد ساده ی رفتاری صحبت کنید سپس از کودکان بخواهید به این قواعد عمل کنند . با رویکردهای زیر می توان کودکان را در جهت عمل به قواعد هدایت کرد : 

- بگذارید کودکان بدانند شما از آنها چه انتظاراتی دارید جمله های ساده ای را به کار ببرید مانند این :

     لطفاً همین حالا اسباب بازیهایت را از این جا بردار.

-                    بی آنکه فرزند خود را بترسانید تذکر دهید وقواعد را برایش یادآوری کنید :  

     پس از آنکه اسباب بازیهایت را جمع کردی ،می توانی با دوستانت بازی کنی .

-                    بهتر است به کودک بگویید چه کاری را باید انجام بدهد نه اینکه چه کاری را نباید انجام دهد .

      لطفاً آرام صحبت کن   به جای   دادنزن

-                     هنگامی که کودک آموزشهای شما را دنبال می کند به او پاداش دهید واگر نافرمانی کرد پی آمد ونتیجه ای برای نافرمانی اش در تظر بگیرید .

    هنگامی که قواعد جایگزین نشده در همه ی موقعیتها پدر ومادر می توانند راههای زیر را در پیش گیرند :

-                    برخی از رفتارهای خشمگینانه  را نا دیده بگیرید اگر خطر ناک نیستند مانند نق زدن ، فحش دادن وکج خلقی . در غیر این صورت ، یعنی اگر یه این رفتار ها واکنشی نشان داده شود  بدرفتاری کودک بیش از رفتارهای مطلوب او موفق به جلب توجه می شود وبنا براین افزایش می یابد .    

-                    در مقابل بد رفتاری تبعیض قایل نشوید در سنی که کودک به اندازه ی کافی رشد کرده که پی آمد ونتیجه ی کارخود را درک کند بازخورد مناسب به رفتارهایش بدهید .

-                    اجازه دهید نتایج کار به کودک درس عبرت بدهد . تا آنجا نتیجه ها را اعمال کنید که امنیت کودک به خطر نیافتد . مثلاً اگر کودک روی دیوار خط کشید مدادرنگی را از او بگیرید و وادارش کنید  دیوار را تمیز کند .

-                    هنگامی که کودکان کوچکتر با هم دعوا می کنند لازم است پدر ومادر میانداری کنند .با زانو زدن کنار بچه ها بهتر می توانید به آنچه آنها توضیح می دهند گوش دهید .از آنها بخواهید درباره ی راههای حل مساله فکر کنند .بچه ها را راهنمایی کنید که راههای دوستانه وغیر خصمانه را پیدا کنند . اگر پیشنهاد های آنها موثر واقع شد به آنها پاداش دهید . اگر موثر نبود آنها باید راه دیگری را آزمایش کنند . اگر یکی از بچه ها دیگری را زد اول با کودکی صحبت کنید که کتک خورده است .به او اجازه دهید هر چه می خواهد بگوید وهرچه را احساس می کند ابراز دارد . از کودک بخواهید به چهره ی  کودک ضارب نگاه کند و آن چه را احساس می کند بگوید .بسیار مهم است که کودک مهاجم بیشتر از بچه ای کتک خورده توجه شما را به خود جلب نکند .

-                    Time out  که گاهی به آن محروم سازی گفته می شود . درکلاس درس نوعی برنامه ریزی شده از همان اخراج است . روشی است که در آن معلم یا خانواده به کودک فرصت می دهد که کمی  آرام شود . برای این منظور یک اتاق کوچک در نظر گرفته می شود که کودک باید مدتی در آنجا بماند . اگر از این روش استفاده می کنید ، زمان باید کوتاه باشد ، یک مکان مشخص امن وتحت نظر را تعیین کنید وکودک را در آنجا قرار دهید . وقتی کودک از آن مکان خارج شد با او درباره ی مشکلش صحبت کنید . 

-                    کتابها ومنابع خوبی با عنوانهای اصلاح رفتار ، تغییر رفتار ، مدیریت رفتار ، مدیریت کلاس توسط مولفان ومترجمان کشور تهیه شده که در کتابخانه ها وکتابفروشیها در دسترس است این منابع را بیابید ، مطالعه کنید وبهره ببرید .

تهیه کننده: ساسان اسدپور

منبع پژوهشکده کودکان استثنایی

ادامه انواع اختلالهای رفتاری و هیجانی

 

 

کاستی توجه وبیش فعالی : نقص توجه ،فزون جنبی ، پر جنب وجوشی یا کلمه های مشابه دیگری نیز برای نامیدن این اختلال به کار می رود . حدود 3 تا 5 درصد کودکان دچار این اختلال می شوند .  از نشانه های آن بی توجهی است به گونه ای که با تراز تحولی او مطابقت ندارد . مشکل اصلی این اختلال الگوی ثابتی از کمبود توجه ، جنب وجوش بسیار وتکانشگری است وآنچه در این اختلال دیده می شود بسیار بیشتر وشدید تر از آن چیزی است که در افراد هم سن یا هم تراز به لحاظ رشد وتحول وجود دارد وطبیعی است . برخی معتقدند که این اختلال را در سالهای اولیه ی کودکی می توان شناسایی کرد وگاهی ادعا می شود نشانه های آن را از دوران نوزادی می شود پیش بینی نمود . بیشتر متخصصان ترجیح می دهند برای تشخیص اختلال تا بزرگتر شدن کودک وآشکار شدن نشانه های بی توجهی در عملکردهای مدرسه وخانه صبر کنند . به طور معمول داروهایی مانند ریتالین ودکسدرین برای کنترل کاستی توجه وبیش فعالی به وسیله ی پزشکان به کار می رود . در کنار درمان دارویی شیوه های مدیریت رفتار وهیجانها و  آموزش مهارتهای اجتماعی در قالب آموزشهای ویژه به کار می رود .

 اختلال بی اعتنایی مقابله ای : دو تا شانزده در صد کودکان را دارای این اختلال می دانند . مشکل عمومی آن الگوی عود کننده ای از منفی بافی ، بی اعتنایی وجسارت ، نافرمانی ورفتار خصمانه با مراجع قدرت است . این رفتار باید به مدت شش ماه مداوم دیده شود . رفتار خرابکارانه ی این کودکان خفیف تر از آن است که در اختلال سلوک دیده می شود وکمتر پرخاشگری به انسانهای دیگر وجانوران دیده می شود . رفتار رایج این کودکان شامل بحث وجدل با بزرگسالان ، سرپیچی ، نافرمانی از دستورهای دیگران ، آزار واذیت مردم ، سرزنش و شماتت دیگران ، کینه جویی وانتقام کشی است.

 اختلال سلوک : پسران شش تا شانزده در صد ودختران دو تا نه درصد به این مشکل مبتلا می شوند . الگویی تکرارشونده از رفتارهای تجاوز به حقوق دیگران وهنجارهای اجتماعی در این اختلال دید ه می شود  . این کودکان همیشه سعی می کنند پدر ومادر را بیازارند ، از خانه فرار می کنند ویا از مدرسه می گریزند ، دیگران را تهدید می کنند یا نسبت به آنها خشونت می ورزند نسبت به انسانها وجانوران بی رحم هستند ، گاهی با مشکلات جنسی ، نوشیدن مواد الکلی ، استفاده ی دخانیات وارتکاب رفتارهای خطر ناک در گیر می شوند .

بی اشتهایی عصبی :  می توان آن را تصور تغییر یافته ی بدنی نامید . بسیاری از نوجوانان که دارای بی اشتهایی عصبی هستند خود را بسیار چاق وبدون جذابیت می دانند . این افراد حد اقل وزن ممکن را برای خود حفظ می کنند . از زیاد شدن وزن خود می ترسند . دیدی واقع بینانه از ترکیب وانداره های بدن خود ندارند . وزن بسیار کم ، پوست خشک ،ریزش موها ،نشانه های افسردگی ، یبوست ، کم بودن فشار خون از علایم این کودکان است .

اوتیسم یا درخود ماندگی : یک اختلال فراگیر تحولی است . تحولی به طور مشخص نابهنجار وآسیب دیده در تعاملهای اجتماعی وارتباطی است . فعالیتها وعلاقه ها کاملاً محدود است . این کودکان اغلب نمی توانند با هم سالان خود ارتباط برقرار کنند وتمایلی به تداوم دوستیها ندارند . آسیب در ارتباط کلامی و غیر کلامی وجود دارد وعمدتاً پیش از سه سالگی بروز می کند .

این مطالب از برگرفته از سایت پژوهشکده کودکان استثنایی است